Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli
Ćwiczenia duchowe są dziełem, które opisuje drogę życia duchowego przechodzącego przez różne etapy. Są drogą prowadzącą do głębi wiary, do odkrywania Boga obecnego w świecie, do zaangażowania się w dzieło ewangelizacji przez co odzwierciedlają proces i dynamikę życia wiary. Niosą w sobie siłę przemiany i umocnienia człowieka, czego przykładem jest sam św. Ignacy, jego pierwsi towarzysze, którym je dawał oraz bardzo wiele innych osób, zarówno duchownych, jak i świeckich, które odkryły ich wartość.
Ta wartość i znaczenie ukazuje się w połączeniu dwóch rzeczywistości: tej widzialnej i tej niewidzialnej. Wymiar widzialny obejmuje ich wewnętrzną dynamikę, na którą składają się usystematyzowana modlitwa, pewne odosobnienie i kierownictwo duchowe. Wymiar niewidzialny wskazuje na działanie łaski Bożej, która przemienia człowieka. Innymi słowy, można by powiedzieć, że Ćwiczenia duchowe są drogą chrześcijańskiego wtajemniczenia, są drogą duchowego rozwoju i wzrostu człowieka.
Sam Ignacy Loyola przeszedł tę drogę chrześcijańskiego wtajemniczenia prowadzony przez samego Boga. Bóg wprowadzał Ignacego krok po kroku w misterium wiary i udzielał mu światła, by kroczył po tych drogach z pokorą i odwagą. Całe życie św. Ignacego, począwszy od nawrócenia w rodzinnym zamku w Loyoli aż do ostatniej chwili życia w Rzymie, to droga pielgrzyma szukającego i znajdującego Boga we wszystkim. Zjednoczenie z Bogiem prowadziło Świętego do całkowitego oddania się miłości.
Rekolekcje ignacjańskie, jak mówi św. Ignacy Loyola, służą przede wszystkim do „przezwyciężenia samego siebie i do uporządkowania swego życia – bez kierowania się jakimkolwiek przywiązaniem, które byłoby nieuporządkowane” (Ćwiczenia duchowe, nr 21), a dzięki temu do „szukania i znalezienia woli Bożej w takim uporządkowaniu swego życia, żeby służyło dla dobra i zbawienia duszy” (Ćwiczenia duchowe, nr 1). Celem bowiem naszej wiary jest „zbawienie dusz” (1 P 1, 9).
Są to 26-dniowe rekolekcje pomocne w spotkaniu Boga, który nie tylko stwarza świat i człowieka, ale też pierwszy wychodzi do swojego stworzenia z propozycją głębokiej i osobistej relacji z Nim. To Bóg pierwszy kocha, pierwszy przebacza, pierwszy zaprasza do wspólnoty miłości. Tę prawdę staramy sie dostrzec poprzez przyglądanie się różnym początkom, jakie opisane są w Piśmie Świętym.
Teksty rekolekcyjne będą publikowane w terminie od I Niedzieli Adwentu, 30 listopada do Wigilii, 24 grudnia 2015 r. na stronie Internetowego Domu Rekolekcyjnego: www.e-dr.jezuici.pl
Zapraszamy do udziału!
Czym są rekolekcje ignacjańskie?
Autorem Ćwiczeń duchowych, bo taka jest oryginalna nazwa rekolekcji ignacjańskich, jest św. Ignacy Loyola (1491-1556), założyciel zakonu Jezuitów. Są one formą rekolekcji w całkowitym milczeniu. Uczą spotkania z Bogiem poprzez rozważanie Słowa Bożego zawartego w Piśmie Świętym. Są także ścieżką poznania i spotkania ze sobą samym. Zakładają, że do poznania Boga potrzebne jest poznanie siebie. I na odwrót: poznanie siebie prowadzi do poznania Boga. Rekolekcje ignacjańskie zostały oficjalnie zatwierdzone przez papieża Pawła III w 1548 roku.
Czytając Ewangelię możemy czuć się zaskoczeni, jak wiele słów Jezus kierował do faryzeuszów. Była to grupa Żydów, ludzi świeckich (w przeciwieństwie do saduceuszów czyli kapłanów żydowskich), którzy pragnęli wypełniać doskonale przepisy Tory. Właśnie w tej doskonałości upatrywali sens życia. Jezus wielokrotnie ukazywał im cel Bożego Prawa, które miało pomagać człowiekowi kochać Boga, drugiego człowieka i siebie samego. Prawo Boże rozumiane właściwie nie skupiało człowieka na nim samym. Przeciwnie, uczyło jak porzucać troskę o własną doskonałość moralną i troszczyć się o dobro drugiego człowieka, mieć żywą więź przyjaźni z Bogiem oraz kochać siebie samego mimo własnych grzechów.
Milczenie to nie tylko kwestia braku słów. To skupienie, które przeżywamy, to wyciszenie myśli, emocji, wyobrażeń i całego świata potrzeb i pragnień, które w nas są. Wyciszenie – po coś!
Milczenie i mówienie stanowią człowieka – są jak wdech i wydech, jak skurcz i rozkurcz serca. Jest to coś istotnego dla naszego życia. Można powiedzieć, że człowiek jest stworzony przez Boga za pomocą Słowa, ale w klimacie… milczenia, kiedy Bóg tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. Oddech Boga, Jego tchnienie – odbywa się bez słów. Jest milczeniem. W tym właśnie akcie człowiek staje się istotą żywą. Idąc dalej tym tropem mamy cały ciąg milczenia i mówienia, które jest swoistym continuum. Bóg przyprowadza do człowieka zwierzęta. Do tego czasu człowiek milczy. Jakby dojrzewał do czegoś...
Dobra Nowina to wieść o tym, że jesteś kochany pośród twego rozdarcia. I że niezależnie od tego, jak bardzo jesteś poraniony w środku, to z łaską Boga możesz codziennie na nowo stawać się sobą, rezygnując z samowystarczalności i wychodząc ku Bogu i innym. Bo do tego, by żyć, chodzić po ziemi, być z innymi nie musisz być idealny. Bóg Ojciec oddał swego Syna nie za idealnych, ale za zwykłych i niedoskonałych. Za Ciebie! Nie tylko możesz być sobą – czując się kochanym takim jakim jesteś ale też pomóc innym, by mogli doświadczyć w sobie tego samego. Dla Boga bowiem nie ma rzeczy niemożliwych!
Zapraszamy do lektury...
Sekretariat czynny:
Poniedziałek, środa, czwartek, piątek
w godz. 10.00–12.00
oraz w godz. 15.00–17.00
W czasie trwania sesji/rekolekcji:
Poniedziałek, środa, czwartek, piątek
w godz. 15.00–16.30
Wtorek - nieczynne!
Jeden procent
Media społecznościowe
Pomódl się dziś
Gościmy
Odwiedza nas 345 gości oraz 0 użytkowników.